@article {
author = {Fallah Hosseinabadi, Fariba and Fazlollahi Ghamshi, Seyfollah},
title = {روش‌شناسی «روایت پژوهی»؛ رویکردی کیفی برای آشکار کردن نقشة فرش زندگی},
journal = {روش شناسی پژوهش در علوم انسانی 27 ، بهار و تابستان 1402},
volume = {14},
number = {1},
pages = {79-92},
year  = {2023},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2423-5679},
eissn = {2980-8529},
doi = {10.22034/pajohesh.2025.2018176},
abstract = {Narrative theorists have described “narratology” as a medium for conveying knowledge and understanding, and have expanded its scope significantly beyond earlier definitions. The theory of narrative, through the development of new tools and concepts, seeks to revitalize the psychological model and meaning of human life. From the narrative perspective, identity is intertwined with its socio-cultural context and is defined by components such as intentionality, complexity, contextuality, and subjectivity. As a linguistic phenomenon, narratives have become a focal point of interest across various disciplines, including philosophy, literature, linguistics, and psychology. Using methodological analysis and scrutiny of methodological sources published in books and articles, this research examines and summarizes the "narrative research" method, and, in accordance with the steps of the "meta-analysis" method, determined the text of an original article as the base text. Providing definitions of “narrative” and the features of narrative analysis, the study then explores the reasons for its popularity and significance, its role as a methodology, and its historical background. Moreover, it evaluates the strengths, criticisms, and limitations associated with this method. In doing so, the methodology of narrative inquiry is reprocessed and refined.},
keywords = {Narrative, Narratology, Narrative Analysis, },
title_fa = {روش‌شناسی «روایت پژوهی»؛ رویکردی کیفی برای آشکار کردن نقشة فرش زندگی},
abstract_fa ={نظریه‌پردازان «روایت‌شناسی» را وسیله‌ای برای انتقال دانش و معرفت توصیف و دامنة آن را بسی گسترده‌تر از قبل تعریف کرده‌اند. نظریة «روایت» با توسعة ابزارها و مفاهیم نو، در تلاش است تا الگوی روانی و معنای زندگی انسان را تجدید حیات بخشد. از چشم‌انداز روایت، شخصیت با زمینة اجتماعی ـ فرهنگی گره می‌خورد و با مؤلفه‌هایی همچون هدفمندی، پیچیدگی، بافت‌گرایی و ذهنیت تعریف می‌شود. روایت به‌منزلة امری زبانی، کانون توجه رشته‌های مختلف فلسفی، ادبی، زبان‌شناسی و روان‌شناسی قرار گرفته است. این پژوهش با تحلیل روش‌شناسانه و واکاوی منابع روش‌شناختی منتشرشده در کتب و مقالات، روشِ «روایت‌پژوهی» را بررسی و آن را جمع‌بندی و مطابق مراحل روش «فرا‌تحلیل»، متن یک نوشتة اصلی را به‌مثابة متن پایه تعیین‌ کرده است. سپس محتوای تمام مقالات و نوشته‌های موجود با متن پایه را تطبیق داده و پـس از ارائة تعـاریفی از «روایـت» و ویژگی‌های تحلیـل روایتـی، دلایـل رواج و اهمیـت آن، به‌مثابة روش‌شناسی و نیز کارکرد و پیشینة تاریخی آن را بررسی نموده است. در ادامه، نقاط قوت، انتقادات وارد شده و محدودیت‌های آن را نقد و ارزیابی کرده است. با این نگاه، روش‌شناسی روایت‌پژوهی مجدداً باز‌پردازش و تکمیل گردید.},
keywords_fa = {روايت ,روايت‌شناسي ,تحليل روايتي ,},
url = {https://pajohesh.nashriyat.ir/node/2018176},
eprint = {https://pajohesh.nashriyat.ir/sites/pajohesh.nashriyat.ir/files/article-files/2018176-1748933722.pdf}
}