@article {
author = {, Reza and , Mahdi and , Marziyeh},
title = {گفتمان‌کاوی و کاربست آن در متون روایی},
journal = {عیار پژوهش در علوم انسانی 4، پاییز و زمستان 1389},
volume = {2},
number = {2},
pages = {71-100},
year  = {2010},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2423-5679},
eissn = {2980-8529},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {گفتمان‌کاوی و کاربست آن در متون روایی},
abstract_fa ={«گفتمان کاوی» به مثابه یک روش تحقیق در علوم انسانی در صدد بازگوکردن  و نشان  دادن  معانی  نهفته  در متن  است. در این روش، محقق برآن  است که رابطه بین مؤلف، متن و خواننده را نشان دهد. با مطالعه زبان، عوامل متعددی در شکل گیری پیام کلام موثرند: برخی از این عوامل درون متنی و برخی دیگر برون متنی است. این روش، بر عوامل برون متنی تأکید ویژه دارد. مؤلفه های اصلی گفتمان کاوی عبارت اند از: تحلیل زبانی متن، بررسی انسجام متن، بررسی بافت متن، بررسی روابط بینامتنی، معنای مرکزی متن، و نگاه به کارکرد متن. گفتمان، معنا یا دال مرکزی نهفته در متن، و گفتمان کاوی، مبتنی بر توجه هماهنگ به همه عوامل شکل دهنده پیام است. در این مقاله، به تبیین کاربردی روش گفتمان کاوی و کاربست آن در متون روایی پرداخته شده است.},
keywords_fa = {گفتمان ,روایت ,روش‌شناسی ,زبان‌شناسی ,متن. ,},
url = {https://pajohesh.nashriyat.ir/node/38},
eprint = {https://pajohesh.nashriyat.ir/sites/pajohesh.nashriyat.ir/files/article-files/4_1.pdf}
}