روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، سال پنجم، شماره دوم، پیاپی 10، پاییز و زمستان 1393، صفحات 25-42

    بررسی امکان، اعتبار و سودمندی مطالعات روان شناسانه دینی

    نوع مقاله: 
    ترویجی
    نویسندگان:
    محمود نوذری / استادیار پژوهشگاه حوزه و دانشگاه / mnowzari@rihu.ac.ir
    چکیده: 
    مطالعات روان شناسانه دینی شناخت، احساس و رفتار دینی را از منظر نظریه های روان شناختی بررسی می کند و فهمی روان شناختی و نو از شناخت، احساس و رفتار دینی ارائه می کند. در غرب هم زمان با شروع این مطالعات، مناقشات نظری دربارة امکان، اعتبار و سودمندی فهم روان شناختی از دین، به ویژه در بین عالمان مسیحی نیز آغاز شده و تاکنون ادامه دارد. در ایران، گرچه این گونه مطالعات گسترش پیدا کرده است، ولی مباحث نظری توسعه چندانی پیدا نکرده است. این پژوهش، با هدف گزارش دیدگاه موافقان و مخالفان این دست پژوهش ها در غرب و ارائه راهکارهایی برای ارتقابخشی به کیفیت پژوهش ها و توسعه مباحث نظری و کمک به اسلامی سازی علم در ایران ارائه شده است. روش پژوهش توصیفی ـ تحلیلی است. یافته های پژوهش نشان می دهد که دلایل موافقان و مخالفان مطالعات روان شناسانه دینی، حول محورهای جبرگرایی یا عدم جبرگرایی، تقلیل گرایی یا عدم تقلیل گرایی، تعارض یا عدم تعارض ذاتی تبیین های علمی و دینی، سودمندی یا عدم سودمندی عملی، نتایج روان شناسانه دینی و حجیت یا عدم حجیت فهم روان شناختی از مفاهیم و گزارة دینی سامان یافته است.
    Article data in English (انگلیسی)
    شیوه ارجاع به این مقاله: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    نوذری، محمود.(1393) بررسی امکان، اعتبار و سودمندی مطالعات روان شناسانه دینی. دو فصلنامه روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، 5(2)، 25-42

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    محمود نوذری."بررسی امکان، اعتبار و سودمندی مطالعات روان شناسانه دینی". دو فصلنامه روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، 5، 2، 1393، 25-42

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    نوذری، محمود.(1393) 'بررسی امکان، اعتبار و سودمندی مطالعات روان شناسانه دینی'، دو فصلنامه روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، 5(2), pp. 25-42

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    نوذری، محمود. بررسی امکان، اعتبار و سودمندی مطالعات روان شناسانه دینی. روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، 5, 1393؛ 5(2): 25-42