پژوهش روايت، به مثابه يك روش تحقيق كيفي

سال پنجم، شماره دوم، پياپي 10، بهار و تابستان 1395

احسان آقابابايي / استاديار گروه علوم اجتماعي دانشگاه اصفهان     Ehsan_aqababaee@yahoo.com

رضا همتي / استاديار گروه علوم اجتماعي دانشگاه اصفهان  

دريافت: 13/04/1395 ـ پذيرش: 18/07/1395

چکيده

پژوهش روايت، يکي از رويکردهاي نوظهور در ذيل پژوهش کيفي است که از دهة 1990، به عنوان روشي مستقل و منحصربه فرد در علوم اجتماعي مطرح شده است. اين پژوهش، به مثابه يک روش، به بررسي جنبه هاي خاصي از تجربة زندگي زيست شده و روايت شدة انسان‏ها مي‏پردازد و در پي مفصل بندي و فهم عميق تر اين تجربيات برساخته شده از طريق گفت وگوها و مشارکت در زندگي مشارکت جويان، در بافت اجتماعي و فرهنگي است. پژوهش روايت، بر اين امر تأکيد دارد که چگونه افراد به تجربيات خود از طريق داستان هايي که مي‏گويند، معنا مي‏بخشد. هدف از اين مقاله، معرفي اجمالي پژوهش روايت به مثابة نوع خاصي از روش تحقيق کيفي است که به کمک آن، مي‏توان برخي از مناسبات زندگي اجتماعي کنشگران را توصيف و تفسير نمود. براي نيل به اين مقصود، ابتدا فضاي مفهومي روايت و کاربردهاي آن و سپس، مفروضات بنيادين اين پژوهش، شيوه هاي گردآوري، انواع روش هاي تحليل داده‏ها و معيارهاي اعتبارسنجي بررسي خواهد شد. سپس، به نقد و بررسي اين رويکرد پرداخته شده است.

کليدواژه ها: روايت، پژوهش روايت، داستان گويي، زندگي روايت شده.