سال پنجم، شماره دوم، پياپي 10، بهار و تابستان 1395

محمد فولادي / استاديار گروه جامعه شناسي، مؤسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني ره                                             fooladi@iki.ac.ir

سلطانمراد مهکي / دانشجوي دکتراي تخصصي تاريخ و تمدن ملل اسلامي دانشگاه آزاد اسلامي قم                                         mahaki2158@gmail.com

دريافت: 15/02/1395 ـ پذيرش: 25/07/1395                 

چکيده

اين پژوهش با رويكرد تحليلي و نظري، به مقايسه شيوة دانش  پژوهي در دو رويكرد سنتي و جديد پرداخته، نقاط ضعف و قوت آنها را برجسته كرده است. سؤال اصلي اين پژوهش اين است كه اصول و شيوه دانش  پژوهي در دو رويكرد سنتي و جديد كدامند؟ يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه در رويکرد سنتي، اصول دانش  پژوهي بيشتر بر اخلاص در علم، تلاش بيشتر دانش پژوه و معلم مبتني بوده، و به دليل فقدان وسايل کمک آموزشي، بهره گيري از آنها كمتر، شيوه حفظ و تکرار و روش سخنراني روش غالب تعليم و تعلم مي باشد. درحالي كه در رويکرد نوين، معلم و دانش پژوه، نيمه فعال و شيوه علم آموزي نوين، با استفاده از ابزار و تکنولوژي آموزشي بيشتر انجام مي گيرد. با عنايت به برخي كاستي ها در روش سنتي و نوين دانش پژوهي با بهره گيري از محاسن هر دو روش، بهترين شيوه در دانش اندوزي و دانش پژوهي شيوه تلفيقي و تربيتي هر دو روش مي باشد.

كليدواژه ها: دانش  پژوهي، اصول، شيوه، سنتي، جديد، علم، محاسن، معايب.