صفحهها:
5-18
تاریخ دریافت: 1396/11/07
تاریخ پذیرش: 1397/03/22
چکیده:
نظریه پردازی به عنوان عالی ترین سطح دانش، وابسته به دسته ای از عوامل زمینه ای در شخص نظریه پرداز، محیط پیرامونی و اقتضائات زمانی و مکانی اوست. مسئلهی اصلی این مقالهی حاضر این است که اخلاقیات (اعم از فضائل و رذائل) و ملکات نفسانی شخص نظریه پرداز، چه نقشی در فرایند تولید علم و نظریه پردازی او ایفا می کنند؟ با کمک روش توصیفی ـ تحلیلی، یعنی با استناد به متون دینی و تحلیل های عقلی نشان داده ایم که اخلاقیات نظریه پرداز دست کم در سه مرحلهی اصلی از مراحل مختلف تولید علم نقش آفرینی دارند: 1. در مسئله شناسی یا مسئله یابی؛ 2. در غایت شناسی یا هدف یابی علم؛ 3. در فرایند کشف و فهم واقع. همچنین نشان داده ایم که این نقش آفرینی صرفاً در حد زمینه سازی است و نه بیشتر؛ و همچنین معلوم ساخته ایم که این نقش آفرینی هرگز به معنای پذیرش نسبیت گرایی هنجاری یا فراهنجاری در باب معرفت نیست.
Article data in English (انگلیسی)
شیوه ارجاع به این مقاله:
RIS
Mendeley
BibTeX
APA
MLA
HARVARD
VANCOUVER
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
شریفی، احمدحسین.(1394) نقش ملکات اخلاقی در تولید علم و نظریهپردازی. دو فصلنامه روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، 6(1)، 5-18
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
احمدحسین شریفی."نقش ملکات اخلاقی در تولید علم و نظریهپردازی". دو فصلنامه روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، 6، 1، 1394، 5-18
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
شریفی، احمدحسین.(1394) 'نقش ملکات اخلاقی در تولید علم و نظریهپردازی'، دو فصلنامه روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، 6(1), pp. 5-18
APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER
شریفی، احمدحسین. نقش ملکات اخلاقی در تولید علم و نظریهپردازی. روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، 6, 1394؛ 6(1): 5-18