روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، سال ششم، شماره اول، پیاپی 11، بهار و تابستان 1394، صفحات 5-18

    نقش ملکات اخلاقی در تولید علم و نظریه‌پردازی

    نوع مقاله: 
    ترویجی
    نویسندگان:
    احمدحسین شریفی / دانشیار گروه فلسفه مؤسسة آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره / sharifi1738@gmail.com
    چکیده: 
    نظریه پردازی به عنوان عالی ترین سطح دانش، وابسته به دسته ای از عوامل زمینه ای در شخص نظریه پرداز، محیط پیرامونی و اقتضائات زمانی و مکانی اوست. مسئله‌ی اصلی این مقاله‌ی حاضر این است که اخلاقیات (اعم از فضائل و رذائل) و ملکات نفسانی شخص نظریه پرداز، چه نقشی در فرایند تولید علم و نظریه پردازی او ایفا می کنند؟ با کمک روش توصیفی ـ تحلیلی، یعنی با استناد به متون دینی و تحلیل های عقلی نشان داده ایم که اخلاقیات نظریه پرداز دست کم در سه مرحله‌ی اصلی از مراحل مختلف تولید علم نقش آفرینی دارند: 1. در مسئله شناسی یا مسئله یابی؛ 2. در غایت شناسی یا هدف یابی علم؛ 3. در فرایند کشف و فهم واقع. همچنین نشان داده ایم که این نقش آفرینی صرفاً در حد زمینه سازی است و نه بیشتر؛ و همچنین معلوم ساخته ایم که این نقش آفرینی هرگز به معنای پذیرش نسبیت گرایی هنجاری یا فراهنجاری در باب معرفت نیست.
    Article data in English (انگلیسی)
    شیوه ارجاع به این مقاله: RIS Mendeley BibTeX APA MLA HARVARD VANCOUVER

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    شریفی، احمدحسین.(1394) نقش ملکات اخلاقی در تولید علم و نظریه‌پردازی. دو فصلنامه روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، 6(1)، 5-18

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    احمدحسین شریفی."نقش ملکات اخلاقی در تولید علم و نظریه‌پردازی". دو فصلنامه روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، 6، 1، 1394، 5-18

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    شریفی، احمدحسین.(1394) 'نقش ملکات اخلاقی در تولید علم و نظریه‌پردازی'، دو فصلنامه روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، 6(1), pp. 5-18

    APA | MLA | HARVARD | VANCOUVER

    شریفی، احمدحسین. نقش ملکات اخلاقی در تولید علم و نظریه‌پردازی. روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، 6, 1394؛ 6(1): 5-18