روش شناسی پژوهش در علوم انسانی

قوم نگاری، به عنوان یکی از رویکرد های پژوهش کیفی در طول سال های گذشته گسترش فراوانی یافته و در عرصه های گوناگون پژوهش اجتماعی، دینی، آموزشی و... مورد استفاده قرار گرفته است. این رویکرد پژوهشی، که دارای ریشه هایی دیرینه به طول بیش از دو هزار سال می باشد، در طول صد سال گذشته گسترش فراوانی یافته، جانی تازه به رویکرد کیفی پژوهش بخشیده است. برخی از آن، به عنوان معادلی برای رویکرد کیفی پژوهش نام برده اند. قوم نگاری که بر اساس قرار گرفتن در دنیای واقعی جامعه مورد پژوهش و ارتباط نزدیک با سوژه های پژوهش بنا نهاده شده است، این مفروض می گیرد پژوهشی که در دنیای واقعی رخ دهد و تجربیات دست اول سوژة مورد پژوهش را مورد بررسی قرار دهد، از اعتبار و درستی بیشتری برخوردار می باشد. یافته های چنین پژوهشی، هرچند که قابلیت تسریع به موارد دیگر ندارد، ولی از ژرفا و استحکام زیادی برخوردار بوده، راه را برای پژوهش های بیشتر در موارد مشابه باز می کنند. این مقاله، با رویکرد اسنادی، با استفاده از یکی از معتبرترین آثار قوم نگاری، توسط یکی از انسان شناس ها و قوم نگاران آمریکایی، این رویکرد پژوهشی را تشریح نموده، گام های پیشنهادی برای انجام چنین پژوهشی را ارائه می کند.