«قوم نگاری» یکی از روش های پژوهش کیفی است که از گذشته کاربردهای فراوان و در علوم انسانی، استفاده های گسترده ای داشته است تا پژوهش هایی ژرف و عمیق در حوزه این علوم انجام گیرد. این روش پژوهش، بر اساس درگیری مستقیم و بسیار نزدیک با موضوعات مورد پژوهش و کسب اطلاعات دست اول و خالص از این موضوعات بنا شده و بر حضور پررنگ پژوهشگر در میانة میدان تأکید دارد. این روش کیفی پژوهش، به تبیین پیچیده ترین موضوعات فرهنگی، اجتماعی، آموزشی و دینی، ریشه یابی مشکلات پنهان در کلاس های درس و دلایل زیرساز این مشکلات با استفاده از «قوم نگاری» و... می پردازد از این رو، پژوهشگر دغذغه های پژوهشی خود را در کشوری آفریقایی و در سر کلاس یکی از روستاهای این کشور پی گرفته، با استفاده از «قوم نگاری» به ترسیم کلاس های درس این مدرسه و جریان آموزشی رایج در آن پرداخته است. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر فرهنگ خاص حاکم بر این مدرسه و روستاهای اطراف آن و بیانگر این است که فرهنگ آموزشی هر مدرسه ای ممکن است به شدت وابسته به زمینة خاص آن جامعه و فرهنگ بوده و با دیگر مناطق تفاوت داشته باشد.
فضلالهی قمشی، سیفاله، یوسفی، مهدی.(1394) روششناسی قومنگاری آموزشی با رویکردی به تجارب؛ مدرسهی «امید» روستای آکامپالای اوگاندا. دو فصلنامه روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، 6(2)، 71-84
سیفاله فضلالهی قمشی؛ مهدی یوسفی."روششناسی قومنگاری آموزشی با رویکردی به تجارب؛ مدرسهی «امید» روستای آکامپالای اوگاندا". دو فصلنامه روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، 6، 2، 1394، 71-84
فضلالهی قمشی، سیفاله، یوسفی، مهدی.(1394) 'روششناسی قومنگاری آموزشی با رویکردی به تجارب؛ مدرسهی «امید» روستای آکامپالای اوگاندا'، دو فصلنامه روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، 6(2), pp. 71-84
فضلالهی قمشی، سیفاله، یوسفی، مهدی. روششناسی قومنگاری آموزشی با رویکردی به تجارب؛ مدرسهی «امید» روستای آکامپالای اوگاندا. روش شناسی پژوهش در علوم انسانی، 6, 1394؛ 6(2): 71-84