سال هفتم، شماره دوم، پياپي 14، پاييز و زمستان 1395
محمد فولادي/ دانشيار گروه جامعه‌شناسي، مؤسسه آموزشي پژوهشي امام خميني ره fooladi@iki.ac.ir
دريافت: 28/011/1397 - پذيرش: 08/03/1398
چکيده
بررسي پيوند علم و دين در اسلام، از جمله مهم‌ترين موضوعات اساسي عصر حاضر است و سابقه‌اي ديرينه در تاريخ علم در تمدن اسلامي دارد. نظريه‌هاي بسياري در زمينه ديني‌سازي علم مطرح شده‌اند. يکي از نظريه‌هاي منسجم در اين عرصه، رويکرد تأسيسي علم ديني است. نقد، بررسي و ارزيابي اين نظريه مي‌تواند به پيشبرد و تکوين علم ديني کمک کند. اين پژوهش، با شيوه تحليل محتوي، و رويكرد نظري و تحليلي، انتقادي اين نظريه را بررسي و نقاط قوت، ضعف و ناکامي‌ها آن را نشان مي‌دهد. يافته‌هاي پژوهش حاكي از اين است كه رويكرد تأسيسي را مي‌توان در چهار نظرية «دايرة‌المعارفي دين»، «تهذيب جامع»، «تأثير حداكثري دين در علم» و«گزيده گويي دين» بيان كرد. به نظر مي‌رسد، هر يك از اين نظريات داراي ناكامي‌هايي است. اما در زمينه ديني‌سازي علم، اين نكته حياتي است كه ديني‌سازي در برخي علوم ديني، تحصيل حاصل است و در برخي ديگر، بي‌معناست. اما با اصلاح مباني و پيش‌فرض‌هاي ديني، و بسط روش‌ها و اصلاح غايت علم، مي‌توان علم را ديني ساخت؛ ضرورتي به تاييد تجربي فرضيات هم ندارد.
كليدواژه‌ها: دين، علم ديني، رويكرد تأسيسي، نظريه دايرة‌المعارفي دين، تهذيب جامع، و گزيده‌گويي دين.