«مردم‌نگاري» يک روش کيفي در حوزه‌هاي انسان‌شناسي و علوم انساني با رويکرد اکتشافي است که در موضوعات فرهنگي، ارزشي، باورها، گرايش‌ها و تعليم و تربيت جايگاه مهمي دارد. در اين روش جوامع گوناگون به صورت کامل و همه‌جانبه‌ توصيف مي‌شوند. اين روش يک رويکرد کل‌نگرانه و کل‌گرايانه است و به مطالعه عميق براي توصيف دقيق از موضوع مطالعه‌شده در زمينه درک واقعيت‌هاي اجتماعي ـ به همان شکلي که بودند ـ مي‌پردازد. مشاهده موضوع مطالعه در شرايط کاملاً طبيعي در اين روش ديدي جامع‌نگر به محقق مي‌دهد. پژوهش حاضر با هدف ترکيب نتايج پژوهش‌هاي انجام‌شده در حوزه «روش‌شناسي مردم‌نگاري در ايران» انجام شده است. اين پژوهش با يک فرايند مشخص، ابتدا به پيشينه مردم‌نگاري، مکاتب و انواع مردم‌نگاري و مراحل انجام اين نوع از پژوهش پرداخته است تا بتواند اين روش را با وضوح بيشتري معرفي کند.