پژوهش روایت، یکی از رویکردهای نوظهور در ذیل پژوهش کیفی است که از دهة 1990، به عنوان روشی مستقل و منحصربه فرد در علوم اجتماعی مطرح شده است. این پژوهش، به مثابه یک روش، به بررسی جنبه های خاصی از تجربة زندگی زیست شده و روایت شدة انسان‏ها می‏پردازد و در پی مفصل بندی و فهم عمیق تر این تجربیات برساخته شده از طریق گفت وگوها و مشارکت در زندگی مشارکت جویان، در بافت اجتماعی و فرهنگی است. پژوهش روایت، بر این امر تأکید دارد که چگونه افراد به تجربیات خود از طریق داستان هایی که می‏گویند، معنا می‏بخشد. هدف از این مقاله، معرفی اجمالی پژوهش روایت به مثابة نوع خاصی از روش تحقیق کیفی است که به کمک آن، می‏توان برخی از مناسبات زندگی اجتماعی کنشگران را توصیف و تفسیر نمود. برای نیل به این مقصود، ابتدا فضای مفهومی روایت و کاربردهای آن و سپس، مفروضات بنیادین این پژوهش، شیوه های گردآوری، انواع روش های تحلیل داده‏ها و معیارهای اعتبارسنجی بررسی خواهد شد. سپس، به نقد و بررسی این رویکرد پرداخته شده است.